روایت بانوی کارآفرینی که با هنرش، چرخ اقتصاد خانواده را می‌چرخاند
تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۵۴۲۲۷
به گزارش خبرنگار مهر، اصفهان مهد هنر ایران است، از قلم‌زنی، تزهیب تا نگارگری، هنرمندانی در این استان مشغول به فعالیت‌اند، درست مانند «سیمین عزیزی» که نگارگر است.
کارگاه سیمین در کوچه پس کوچه‌های میدان مستطیل شکل نقش جهان قرار دارد؛ در جایی که خیابان‌های قدیمی و سنتی در هم گره می‌خورند. برای رسیدن به کارگاه کوچک، دنج و هنرمندانه او، باید وارد خیابان گلزار شد، طول خیابان را پیمود و بعد، بوی خوش خانه‌های خشتی و گلی را به مشام کشید تا بعد، تابلویی خوش رنگ و لعاب خودش را نشان دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
عاشقی از جنس رنگ و نقش
سیمین از زمانی که به یاد دارد، عاشق رنگ، نقش و نقاشی بوده است. به همین دلیل هم بود که در نوجوانی، زمانی که باید انتخاب رشته می‌کرد، عشق و علاقه‌اش، نقاشی را انتخاب کرد، او هم اصفهانی است و هنرمندان نگارگر زبردستی در استانش، زندگی می‌کند، انتخاب آموزش از آن‌ها تنها خواسته‌اش بود. اینکه زیر نظر آن، نقش اصیل ایرانی، نقاشی سنتی را بیاموزد، پس در دبیرستان نگاری خواند و شد دانش‌آموز این رشته. او حتی در دانشگاه هم نقش و نگار سنتی ایرانی را آموزش دید و بعد از فارغ‌التحصیلی، تصمیم گرفت که با همین هنر، خرج خود و اعضای خانواده را دربیاورد.
سیمین تعریف می‌کند که در روزهای بعد از فارغ التحصیلی، او در خانه نقش می‌زند و چرخ اقتصاد خانواده را می‌چرخاند. او اما همیشه دوست داشت که کارگاهی داشته باشد و در آن به صورت حرفه‌ای مشغول به کار شود. هزینه‌های راه‌اندازی یک کارگاه اما برای سیمین سخت و سنگین بود برای همین به کمیته امداد مراجعه کرد. نهادی که برایش غریبه نبود و زمانی هم بود که خانواده‌اش مددجوی این نهاد بودند. برای دریافت وام و راه‌اندازی یک کارگاه هم به این فکر کرد که به سراغ کمک گرفتن از کمیته امداد برود. همان روزهای اول که طرحش را به بخش تسهیلات اشتغال ارائه داد، طرح سریع پذیرفته شد تا سیمین با کلی امید و آرزو، کارش را شروع و کارگاه خود را راه‌انداز کند.
آموزگاری و هنرمند بودن با هم
سیمین حالا ایستاده است کنار تابلوهای بی‌شمارش، میان نقش و نگار، مرغ مینا و گل‌های رزی که ساقه‌شان پیچ می‌خورد و از روزهای گذشته و آینده او می‌گویند. حالا دو سالی می‌شود که کارگاه خود را دارد. حالا برای خود کسب و کاری به هم زده است و در میان مغازهداران به نامی آشنا بدل شده است. این دختر هنرمند اصفهانی حالا حتی هنرمندانی را هم به کار گرفته است.
وی می‌گوید که هر از چندگاهی، دوره‌های آموزشی برگزار می‌کند و به شاگردانش، آموزش هنر آفرینی با نقش و نگار اصیل و سنتی ایرانی را می‌دهد. اینکه تابلویی بسازند و نقشی به یادگار بیافرینند. ثبت هنرمندانه یک اثر اما تنها کاری نیست که این هنرمند و آموزگار چیره‌دست انجام می‌دهد، او به شاگردانش کار می‌دهد و حتی هنر دست آن‌ها را هم در مغازه‌اش به فروش می‌رساند، آموزش و چرخاندن چرخه اقتصاد خانواده همه با هم.
سیمین آرزوها دارد که بتواند، هنر دستش را گسترش دهد و به تعداد بیشتری هنرآموز، آفرینش و خلق اثری هنری را یاد دهد. وی البته نیم نگاهی هم به صادرات دارد.
وی می‌گوید که توریست‌های زیادی از مغازه او خرید می‌کنند، اما این هنرمند جوان دوست دارد که هنر دست استان را به خارج از مرزهای کشور هم صادر کند، به کسانی که قدر هنرش را می‌دانند و ارزشش می‌نهند. آرزویی که فکر می‌کند به زودی، با کمک هم‌دلانه کمیته امداد به تحقق می‌پیوندد.
کد خبر 5934857منبع: مهر
کلیدواژه: کمیته امداد امام خمینی مددجویان هنر نگارگری قوه قضاییه هلال احمر جمهوری اسلامی ایران سازمان هواشناسی جنگ غزه بارش باران زنان تهران امداد رسانی پلیس راهور سند تحول بنیادین آموزش و پرورش وضعیت جوی کشور میراث فرهنگی شرکت کنترل کیفیت هوای تهران دادگستری تهران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۵۴۲۲۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زندگی با آل‌احمد در شیوه نگارش سیمین دانشور تاثیر نداشت
خبرگزاری مهر _ گروه فرهنگ و ادب: سیمین دانشور نویسنده و مترجم ایرانی ۸ اردیبهشت سال ۱۳۰۰ در شیراز زاده شد. او سومین فرزند محمدعلی دانشور (پزشک) و قمرالسلطنه حکمت بود. دوره ابتدایی و دبیرستان را در مدرسه انگلیسی‌زبان مهرآیین گذراند.
در سال ۱۳۱۶ اولین مقاله‌اش را با نام «زمستان بی‌شباهت به زندگی ما نیست» در نشریه‌ای محلی چاپ کرد. در سال ۱۳۱۷ به تهران آمد و مدتی در شبانه‌روزی آمریکایی تهران ساکن شد و آموزش زبان انگلیسی را پی گرفت. بعد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد.
در سال ۱۳۲۰ به‌عنوان معاون اداره تبلیغات خارجی در رادیو تهران استخدام شد. علی‌اکبر کسمایی و احمد شاملو از همکاران او در رادیو بودند. سیمین دو سال بعد، یعنی در سال ۱۳۲۲ از کار رادیو کناره‌گیری کرد و در روزنامه ایران مشغول به کار شد. از این زمان به بعد، او با نام مستعار «شیرازی بی‌نام» برای نشریات مختلف مقاله نوشت و ترجمه کرد.
در ۱۳۲۷، اولین کتاب خود را با نام «آتش خاموش» نوشت. این اثر نخستین مجموعه داستانی بود که به قلم زنی ایرانی چاپ شد. داستان‌های این مجموعه با نقدهای منفی بسیاری مواجه شد. در ۱۳۲۸ با مدرک دکترای ادبیات فارسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد و یک سال بعد با جلال آل‌احمد، نویسنده و مبارز اجتماعی مطرح آن سال‌ها ازدواج کرد. این ازدواج تا مرگ نابه‌هنگام آل احمد در سال ۱۳۴۸، به‌مدت ۲۰ سال دوام داشت.
همزمان با سالروز تولد سیمین دانشور در گزارشی به مرور زندگی این نویسنده پرداختیم که مشروح آن در ادامه می‌آید؛
تحصیل در آمریکا
دانشور در شهریور ۱۳۳۱ با دریافت بورس تحصیلی از مؤسسه فولبرایت به دانشگاه استنفورد آمریکا رفت و در رشته زیبایی‌شناسی تحصیل کرد. در این سفر نامه‌هایی که بین او و جلال رد و بدل شد که بعدها در کتابی به نام «نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد» توسط انتشارات نیلوفر منتشر شد. در مدت تحصیل در آمریکا «باغ آلبالو»، دشمنان چخوف»، «بئاتریس آرتور شنیتسلر» و «رمز موفق زیستن» دیل کارنگی را هم ترجمه و منتشر کرد.
بازگشت به ایران و ادامه کار نویسندگی
دانشور در سال ۱۳۳۴ به ایران بازگشت و در هنرستان هنرهای زیبای دختران و پسران مشغول تدریس شد. سپس مدیریت مجله نقش و نگار را پذیرفت و «کمدی انسانی» سارویان و «داغ ننگ» ناتانیل هاتورن را ترجمه کرد.
در ۱۳۳۷ کتاب «همراه آفتاب» نوشته هارولد کورلندر را ترجمه و منتشر کرد. تا اینکه در سال ۱۳۳۸ به‌عنوان دانشیار کلنل علینقی وزیری در رشته باستان‌شناسی و تاریخ هنر دانشگاه تهران مشغول به کار شد. کار تدریس او در دانشگاه تهران تا بیست سال بعد، یعنی سال ۱۳۵۸ که از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه پیدا کرد. این‌داستان‌نویس سال ۱۳۴۰، دومین مجموعه داستان خود با نام «شهری چون بهشت» را منتشر کرد. دانشور، همراهِ همسرش جلال آل‌احمد، عضو کانون نویسندگان ایران بود. و در نخستین انتخابات، فروردین ۱۳۴۷ به‌عنوان رئیس کانون نویسندگان ایران برگزیده شد. در تیر ۱۳۴۸ رمان «سووشون» را منتشر کرد که مشهورترین رمان او است و تا به حال به هفده زبان ترجمه شده‌است. بسیاری از منتقدان این اثر را یکی از ماندگارترین آثار ادبی فارسی می‌دانند. دو ماه بعد از انتشار «سووشون»، در ۱۸ شهریور ۱۳۴۸، جلال آل‌احمد درگذشت.
دانشور سال ۱۳۵۱ کتاب «چهل طوطی» را منتشر کرد. این کتاب ترجمه‌ای است از مجموعه‌ای از حکایت‌های هندی که لین یوتانک، نویسنده چینی، در کتابی به نام The Wisdom of Indiaجمع‌آوری کرده‌است. این کتاب که تنها همکاری آل‌احمد و دانشور به حساب می‌آید که توسط انتشارات موج به چاپ رسید. او سال ۱۳۶۱ کتابی را به نام «غروب جلال» را منتشر کرد. این کتاب از دو بخش تشکیل شده‌است: بخش اول کتاب، با نام «شوهرم جلال» در سال ۱۳۴۱ و در زمان حیات آل‌احمد نوشته شده‌است. دانشور این کتاب را با وصف آل‌احمدِ نویسنده آغاز می‌کند، افکار و ویژگی‌های اخلاقی او را از منظر خود توصیف می‌کند و به جنبه‌های فردی، اجتماعی و سیاسی زندگی او می‌پردازد. بخش دوم کتاب، تقریباً بیست و یک سال بعد نوشته شده‌است. در این بخش، دانشور خاطره روز درگذشت آل‌احمد را روایت می‌کند. نام کتاب، از همین بخش دوم گرفته شده‌است.
با فرارسیدن سال ۱۳۷۲، اولین کتاب از سه‌گانه سیمین دانشور، به نام «جزیره سرگردانی» منتشر شد که به دغدغه‌های روشنفکران ایران در دهه ۴۰ و ۵۰ می‌پرداخت. در ۱۳۷۶ مجموعه داستان «از پرنده‌های مهاجر بپرس» با همکاری نشر نو و نشر کانون چاپ شد. در سال ۱۳۷۸ یادنامه جلال آل‌احمد توسط علی دهباشی منتشر شد که گفت‌وگویی مفصل با دانشور را شامل می‌شد. جلد دوم تریلوژی دانشور، «ساربان سرگردان»، در سال ۱۳۸۰ را چاپ کرد.
دانشور در گفت‌وگو با ناصر حریری گفته او و جلال آل‌احمد هر چه می‌نوشتند، به هم نشان می‌دادند اما او هرگز اجازه نمی‌داده جلال در نوشته‌هایش دست ببرد. همچنین هیچ‌گاه از نثر آل‌احمد که دست‌کم سه دهه یکه‌تاز میدان نویسندگی بود، تأثیر نپذیرفت و زندگی مشترک در شیوه نگارش او اثر نگذاشت و استقلال خود را حفظ کرد.
درگذشت
سیمین دانشور در ۳۰ تیر ۱۳۸۶ به‌علت مشکلات حاد تنفسی در بیمارستان پارس تهران بستری شد. با بستری شدن او شایع شد که وی درگذشته‌است اما این خبر تکذیب شد. او در ۲۲ مرداد ۱۳۸۶ با تشخیص تیم پزشکی از بیمارستان پارس مرخص شد. دانشور پس از یک دوره بیماری آنفولانزا، عصر روز ۱۸ اسفند ۱۳۹۰ برابر در ۹۰ سالگی در خانه‌اش در تهران درگذشت. قبر سیمین دانشور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا است.
الهام قاسمی
کد خبر 6089822
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»